Twintig jaar en al aan zijn achtste (!) album toe, hij nam zijn eerste album My Favorite Things op in 2015 op 11-jarige leeftijd (!), met recht een wonderkind dus. Hij werd geboren in Denpasar op Bali, Indonesië waar zijn vader hem pianoles gaf. Op 6 jarige leeftijd kon hij al piano spelen door een miniatuur el. piano die zijn vader hem gaf, hij leerde door de jazzverzameling van ja, alweer zijn vader, hijzelf noemt het “a gift from god”, tsja. In 2014 vertrok hij met zijn familie naar New York.

Zijn vorige album “Origin” ook op Mack Avenue besprak ik uitermate lovend en dat kwam niet in het minst door de aanwezigheid van toppers als Chris Potter, Gilad Hekselman en Larry Grenadier, maar zijn composities waren verbluffend goed. Daarom is dit nieuwe album ook zo’n fikse tegenvaller, de sterkste nummers hier zijn beide niet door hem geschreven “I can’t make you love me” bekend van zangeres Bonnie Raitt en de gospel “Great is thy faithfulness” van Thomas Obediah Chisholm . De rest is van een beduidend minder niveau, leuk maar niet baanbrekend. Het begint er op te lijken dat het bekende verhaal van het te vroeg beroemd geworden wonderkind ten onder gaat aan de te grote belangstelling, commercie of wat dan ook, zoiets is al vaak gebeurd, vooral in de klassieke muziek.

Hopelijk herpakt hij zich, nu moet wel worden gezegd dat Kris Funn op contrabas en John Davis op drums van een ander niveau zijn dan zijn medespelers op zijn vorige album, ook het prima trompetspel van Theo Croker op vier nummers verandert daar helaas niks aan. aJoey makt het alleen maar erger als hij via de vervormingsellende van de mellotron ook nog kunstmatige strijkers en een fluit introduceert en ook op de Fender Rhodes ontsnapt hij niet aan het doorsneegeluid van dit instrument, jammer maar helaas, hopelijk gaat een goede producer met hem in de slag en neemt hij een pauze om nu niet zo te incasseren op zijn sterrenstatus want op deze manier raakt hij die heel snel kwijt.

Jan van Leersum.